Zima

Pew­ne­go wie­czo­ru przyszła zi­ma,

swą niewinną bielą ok­ryła świat.

Pod kołderką ze śnieżne­go puchu,

przy­roda za­padła w sen.

Mróz jed­nym od­dechem,

wodę w lód za­mienił.

Na­reszcie niebo,ma swo­je lustro…

A Ja będę jak gorąca cze­kola­da 

w mroźne zimowe dni,będę roz­grze­wał 

Twoje ciało i spra­wię,

że się uśmiechniesz.

Ale prze­de wszys­tkim bądźmy szczęśli­wi,

bo sta­jemy się wtedy przystanią 

wszys­tkich po­zytyw­nych uczuć…

czemu tyl­ko ludzie chodzą 

wciąż nieza­dowo­leni? 

wypij gorącą czekoladę  albo ka­wę,

po­budzisz swój or­ga­nizm,

a Ja go czu­le us­po­koję swą obecnością.

Kot wyjść z domu nie ma chęci.
Coś się tam na dworze święci!
Kraczą wrony na parkanie:
- Jedzie zima , groźna pani!
I już lecą z nieba śnieżki,
zasypują drogi, ścieżki,
pola, miedzę i podwórka,
dach, stodoły, budę Burka.
Kraczą wrony na jabłoni:
- Jedzie zima parą koni!
Mróz ściął lodem brzeg strumyka.
Zając z pola w las pomyka.
Krasnalowi zmarzły uszy,
już spod pieca się nie ruszy!
Kraczą wrony na brzezinie:
- Oj, nieprędko zima minie!